مقایسه دوربین های DSLR و بدون آینه: کدام یک بهترین انتخاب ما در سال 2021 است؟
مزایا و معایب دوربین های DSLR و بدون آینه چیست؟ قرار است در این مقاله به این سوال پاسخ دهیم پس با ما در بیت گرف همراه باشید.
بحث و مجادله بین طرفداران دوربین های DSLR و بدون آینه هنوز ادامه دارد، اگرچه حقیقت این است که اکنون کل بازار دوربین به سمت دوربین های بدون آینه در حال حرکت است. بنابراین آیا مرگ دوربین های DSLR نزدیک است؟ نه و آیا دوربین های بدون آینه از هر لحاظ بهتر هستند؟ بازهم نه! واقعیت این است که، هر دو این دوربین ها عکس های خوبی می گیرند و تقریبا قابلیت های مشابهی در اختیار شما قرار می دهند، البته شاید بجز در فیلم برداری.
هر دو مدل طرفداران خود را دارد. طرفداران دوربین های بدون آینه به بدنه باریک و قابل حمل دوربین ها، شاتر سریع و بی صدا و سادگی مکانیکی آنها اشاره می کنند. با این وجود، علاقه مندان دوربین های DSLR بزرگتر بودن بدنه را یک مزیت حساب می‌کنند، زیرا کار با آن برای مدت طولانی راحت تر است و به این نکته اشاره می کنند که حتی بهترین منظره یاب های الکترونیکی نیز نمی توانند به خوبی یک منظره یاب اپتیکال عمل کنند. اگرچه منظره یاب الکترونیکی شگفت انگیز 9.44 میلیون پیکسلی در Sony A1 نشان می دهد که به زودی ممکن است نتوانید تفاوت فاحشی را بین این دو ببینید.
Canon EOS-1D X Mark III و Nikon D780، دو دوربین DSLR هستند که از فناوری بدون آینه برای ارائه تجربه یک عکاسی بی نظیر استفاده می کنند و دارای ویژگی هایی مانند فوکوس خودکار سریع و الگوریتمی است که باعث بهبود هر چه بیشتر سیستم فوکوس خودکار می شود.
انقلاب دوربین های بدون آینه
انقلاب دوربین های بدون آینه از سال 2018 آغاز شد. دوربین های بدون آینه مدتها قبل وجود داشتند، اما این اولین بار بود که ما شاهد مدل های فول فریم حرفه ای مانند Nikon Z6 و Z7 ،Canon EOS R و Panasonic S1R و S1 بودیم که اکنون می‌توانند در هر سطحی با دوربین های DSLR رقابت کنند.
از آن زمان، کانن به شکل پیشگامانه ای دوربین EOS R5 خود را عرضه کرد، نیکون دوربین Nikon Z6 II و Z7 II (و Z5 مدل مقرون به صرفه) خود را وارد بازار کرد و سونی هم با عرضه دوربین a1 خود همه را سورپرایز (هم از لحاظ قیمتی و هم از لحاظ مشخصات و امکانات) کرد.
واقعیت این است که دوربین های بدون آینه مطمئناً از بسیاری جهات توانایی بیشتری نسبت به DSLR دارند و دارای چندین مزیت مختلف هستند. با این حال، دلایل زیادی وجود دارد که چرا کاربران تازه‌کار و افراد حرفه ای همچنان بهترین انتخابشان DSLR است – مهمترین دلیل آن فقط این نیست که یک دوربین ارزان قیمت DSLR هنوز هم مقرون به صرفه ترین راه برای ورود به حرفه‌ی عکاسی است.
ما در این مقاله قرار است ابعاد مختلف این دو مدل دوربین را بررسی کنیم و به پاسخ این سوال که DSLR بهتر است یا بدون آینه برسیم.
تفاوت بین این دو
هنگام ثبت تصویر، DSLR ها و دوربین های بدون آینه هر دو صحنه را از طریق لنز دوربین ثبت می کنند اما نحوه نمایش آنها کاملاً متفاوت است.
طراحی SLR مدتها قبل از سنسورهای دیجیتال اختراع شده است، زمانی که تنها راه نمایش صحنه از طریق لنز دوربین استفاده از آینه در بدنه برای انعکاس و تصویرسازی صحنه در منظره یاب بود. هنگام عکس گرفتن، آینه به سمت بالا چرخیده می شود تا تصویر پس از آن به پشت دوربین یعنی محل قرار گرفتن فیلم منتقل شود. تنها تفاوت این طرح قدیمی SLR (دوربین تک لنزی بازتابی) با DSLR های امروزی این است که فیلم توسط یک سنسور دیجیتال جایگزین شده است.
دوربین های بدون آینه مکانیزم متفاوتی دارند. این دوربین ها از منظره یاب الکترونیکی استفاده می کنند، به این صورت که برای نمایش تصویر در منظره یاب از تصویر “نمایش زنده” یا به اصطلاح لایو ویو که توسط سنسور دوربین ثبت شده استفاده می کنند. با این کار آنها به طور کامل از آینه و منظره یاب اپتیکال بی نیاز می شوند.
اما آنچه به نظر می رسد یک موقعیت برد – برد باشد کمی پیچیده‌تر از این حرف ها است. بسیاری از افراد منظره یاب اپتیکال DSLR را ترجیح می دهند، به همین خاطر سازندگان دوربین های بدون آینه مجبور شده اند برای رقابت با دوربین های DSLR فناوری های فوکوس خودکار جدیدی را توسعه دهند. ازسوی دیگر دوربین های بدون آینه هنوز هم نمی توانند با دوربین های DSLR بر سر عمر باتری و حتی هندلینگ و ارگونومی رقابت کنند.
سرعت فوکوس خودکار
نحوه فوکوس خودکار اولین نسل دوربین های بدون آینه، اساساً به همان روش دوربین های کامپکت بود، که با نام تکنولوژی تشخیص کنتراست شناخته می شود. این سیستم از سنسور اصلی تصویر برای اندازه گیری نقطه ای که بیشترین میزان کنتراست در هنگام حرکت لنز در محدوده فوکوس خود استفاده می کند، و از آنجا که این همان سنسوری است که در پایان تصویر را ثبت می کند، روش بسیار دقیقی است چرا که آنچه می بینید همان چیزی است که شما ثبت می کنید.
اما کاملاً ناکارآمد نیز هست. در واقع، دوربین باید آنقدر به این سو و آن سو بچرخد تا زمانی که بالاخره به واضح ترین و به اصطلاح شارپ ترین تصویر از سوژه برسد. دوربین های کامپکت دارای لنزهای بسیار کوچکتر با عناصر داخلی سبک‌تر هستند و این ها می توانند هنگام فوکوس به طور موثر حرکت کنند در حالی که دوربین های بدون آینه دارای سنسورهای بزرگتر و از این رو عناصر بزرگتر و سنگین تر هستند، بنابراین این روش فوکوس آزمایش و خطا گونه به طرز وحشتناکی کند عمل می‌کند.
دوربین های DSLR از سیستم فوکوس دیگری بنام سیستم تشخیص فاز استفاده می کنند. این سیستم معمولاً بسیار سریعتر از سیستم تشخیص کنتراست است زیرا دو نسخه از سوژه شما را از دو زاویه مختلف مقایسه می کند و می تواند به سرعت تعیین کند که از چه روشی و به چه میزان لنز دوباره فوکوس کند. از نظر فنی احتمال کم دقت بودن آن وجود دارد، زیرا سنسور فوکوس مورد استفاده برای این کار جدا از سنسور تصویر اصلی است، اما مطمئناً سریع است.
دوربین های بدون آینه نمی توانستند از سنسور تشخیص فاز جداگانه استفاده کنند زیرا مانع از رسیدن نور به سنسور می شد، بنابراین برای مدت طولانی دوربین های بدون آینه واقعاً نمی توانستند با DSLR ها در زمینه سرعت فوکوس خودکار رقابت کنند. بعدها، سازندگان دوربین های بدون آینه راه حل این مشکل را پیدا کردند – آنها موفق شدند سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز را در خود سنسور دوربین ادغام کنند. جدیدترین سیستم های فوکوس خودکار بدون آینه ترکیبی از فناوری تشخیص فاز برای سرعت و فناوری تشخیص کنتراست برای دقت عمل استفاده می کنند و حالا با این دستاورد، سرعت فوکوس خودکار دوربین های DSLR را به چالش می کشند.
مکانیسم فوکوس تنها یکی از ابعاد طراحی DSLR در مقابل بدون آینه است و تنها یکی از ویژگی هایی است که یک دوربین را برای عکاسی در یک زمینه خاص متمایز و مناسب می کند. بسیاری از عکاسان ورزشی به جای استفاده از دوربین های بدون آینه باز هم از دوربین های DSLR استفاده می کنند. حتی در این صورت نیز دوربین های بدون آینه هم اکنون می توانند با موفقیت برای این نوع عکاسی استفاده شوند، در صورتی که قبلا کاملاً نامناسب بودند.
منظره یاب
طراحی دوربین های بدون آینه به معنای نیاز آنها به استفاده از منظره یاب الکترونیکی است. آنها در مدت زمان بسیار کمی بسیار بهبود یافته اند، اما هنوز جای پیشرفت دارند. در اوایل توسعه این دوربین ها کیفیت تصویر نمایش داده شده در منظره یاب آنها از لحاظ وضوح و جزئیات خیلی پایین‌تر از منظره یاب های اپتیکال بود و در هنگام تعقیب سریع سوژه لگ و تاخیر بسیاری داشتند.
منظره یاب های الکترونیکی اولیه ممکن است بسیار ضعیف باشند، اما جدیدترین و بهترین منظره یاب های الکترونیکی موجود امروزه از چنان وضوح بالایی برخوردار هستند که به سختی می توانید “نقاط” را مشاهده کنید و وضوح آنها کاملاً به منظره یاب های اپتیکال نزدیک است.
دوربین های جدید پاناسونیک لومیکس S با بیش از 5 میلیون نقطه بالاترین رزولوشن منظره یاب الکترونیکی را تا به امروز به ارمغان آورده بود تا این که سونی با عرضه دوربین Sony A1 با 9.44 میلیون نقطه این جایگاه را تصاحب کرد.
علاوه بر همه اینها، منظره یاب های الکترونیکی به شما امکان می دهد تصویر را با هرگونه تغییر در نوردهی، تراز سفیدی یا به اصطلاح وایت بالانس، تنظیمات رنگ و غیره بلافاصله مشاهده کنید، کاری که منظره یاب اپتیکال نمی تواند انجام دهد.
همچنین می توان از بیشتر منظره یاب های الکترونیکی برای نشان دادن منظره در شرایط نوری کم استفاده کرد.
مزایای منظره یاب های اپتیکال
درست است که یک منظره یاب اپتیکال یک تصویر دیجیتالی از تصویر گرفته شده را نشان نمی دهد، اما به محض اینکه عکس گرفتید، می توانید آن را در LCD دوربین ببینید.
علاوه بر این، بسیاری از عکاسان نمای “چشم غیر مسلح” منظره یاب اپتیکال را به حالت دیجیتال ترجیح می دهند. تصور اینکه منظره یاب های الکترونیکی ذاتاً “دقیق تر” باشند اشتباه است زیرا تصویر نمایش داده شده نه تنها به تنظیمات دوربین بستگی دارد (که اگر عکاسی با فرمت RAW باشد امکان دارد بعدا تغییر دهد) بلکه به کیفیت، نسبت کنتراست و کالیبراسیون صفحه پنل منظره یاب نیز بستگی دارد. به عنوان مثال، اینها اغلب کنتراست بیشتری نسبت به تصویر گرفته شده نشان می‌دهند و می توانند شما را در هنگام اصلاح تنظیمات نوردهی که نیازی به تصحیح ندارند، گمراه کنند.
منظره یاب های اپتیکال یک مزیت کلیدی دیگر هم دارند که به ویژه برای عکاسان ورزشی و اکشن مربوط است. در حالت عکاسی پی در پی دوربین، در حالی که آینه حین نوردهی به سمت بالا و پایین می رود، خاموش شدن صفحه اجتناب ناپذیر است، اما نکته اصلی این است که در هنگام دنبال کردن یک سوژه سریع با به عنوان مثال یک دوربین DSLR پرسرعت مانند Nikon D500 نسبت به دوربین بدون آینه هیچ تاخیری وجود ندارد.
این مشکل دوربین های بدون آینه در حال حل شدن است، زیرا وضوح نمایش تصویر، بازخوانی داده ها و بهبود سرعت پردازش، منظره یاب های الکترونیکی را هرچه بیشتر به عملکرد نوع اپتیکال نزدیک می کند.
عمر باتری دوربین های DSLR و بدون آینه
حتی DSLR های بسیار ابتدایی نیز به راحتی 600 عکس در هر بار شارژ باتری را ارائه می دهند، اما بسیاری از آنها به چهار دسته تقسیم می شوند. به عنوان مثال سطح ابتدایی Nikon D3500 DSLR می تواند با یک بار شارژ حداکثر 1550 عکس را ثبت کند. بهترین DSLR های حرفه ای می توانند تقریباً 4000 عکس در هر بار شارژ را ثبت کنند، اگرچه مسلماً این باتری ها به مراتب بزرگتر هستند.
برخلاف DSLR ها، دوربین های بدون آینه عملکرد آنچنان چشمگیری ندارند، در هر بار شارژ حدود 350 – 400 عکس می گیرند در حالی که بعضی از آنها از این تعداد هم کمتر می گیرند. عمر باتری سونی A7R III 650 عکس است که تقریباً دو برابر نسبت به مدل های قبلی خود هست و Sony A7R IV این میزان را کمی بهبود می بخشد، بنابراین این یک قدم مهم به جلو است، اما Canon EOS RP فقط می تواند 250 عکس را ثبت کند. عمر باتری برای دوربین های بدون آینه یک مسئله مهم است، اما چرا این مسئله وجود دارد؟
اول، دوربین های بدون آینه ذاتاً بیشتر از DSLR به قدرت باتری وابسته هستند و مصرف انرژی بیشتری دارند. صفحه نمایش LCD آنها معمولاً همیشه روشن است، و وقتی هم که روشن نیست در این صورت منظره یاب های الکترونیکی آنها روشن هست و هر دو به انرژی زیادی احتیاج دارند. در مقابل، منظره یاب های اپتیکال به انرژی کمتری نیاز دارند.
بعلاوه، این واقعیت که اکثر تولیدکنندگان سعی می کنند تا حد امکان مدل های بدون آینه را کوچک کنند، به این معنی است که باتری های آنها نیز کوچک هستند، که این امر نیز محدودیتی در ظرفیت آنها ایجاد می کند. بسیاری از دوربین های بدون آینه همچنین دارای تثبیت کننده تصویر در بدنه خود هستند، مانند Fujifilm X-T4، که باعث کاهش بیشتر عمر باتری می‌شود.
خب قطعا می توانید با خرید باتری های اضافی برای دوربین خود این مشکل را به راحتی حل کنید. با این حال، یک مزیت دوربین‌های بدون آینه این است که اکنون بسیاری از آنها از طریق پورت های USB خود مانند Sony A6400 می توانند شارژ شوند که این ویژگی هنگام مسافرت بسیار کاربردی است، اگرچه این مورد در DSLR ها مانند Nikon D780 نیز وجود دارد.
ابعاد در دوربین های DSLR و بدون آینه
بیشترین مزیت دوربین های بدون آینه این است که آنها بسیار کوچکتر از DSLR ها هستند. در حالی که پردازش تصویر و فناوری حسگر در DSLR و دوربین های بدون آینه متفاوت است، در حقیقت بسیاری از مدل های بدون آینه از همان سنسورهای APS-C و فول فریم استفاده می کنند که در دوربین های DSLR استفاده شده است. بنابراین هیچ کدام از این دو مدل ذاتا از لحاظ کیفیت تصاویر حاصل مزیتی ندارند چرا که همان اندازه سنسور و کیفیت تصویر که در DSLRها می بینیم در آنها نیز هست با این تفاوت که آن ابعاد بزرگ DSLR ها را ندارند.
به عنوان مثال Canon EOS M50 دارای سنسور و فناوری مشابه DSLR های معادل Canon است اما در ابعاد کوچکتر.
دلیل اصلی این امر این است که DSLR ها یک آینه درست در پشت دهانه یا به اصطلاح مانت لنز و یک منظره یاب اپتیکال بالای آن نصب کرده اند، در حالی که در دوربین های بدون آینه از این ها خبری نیست.
داشتن بدنه کوچک به این معنی است که دکمه ها نیز کوچک هستند و این ممکن است برای کاربرانی که دارای دست بزرگتر هستند، مشکل ساز باشد. این مسئله در مورد صفحه های لمسی نیز صادق است، دکمه ها و کنترل های مجازی اغلب بسیار کوچک هستند به همین خاطر کار با آنها راحت نیست، بنابراین اگرچه مثلا Nikon D850 DSLR در مقایسه با دوربین بدون آینه فول فریم بسیار بزرگ به نظر می رسد، اما بسیاری از کاربران حرفه ای اندازه آن را ترجیح می دهند زیرا مشاهده و تغییر تنظیمات دوربین بسیار آسان تر است همچنین ابعاد بدنه با لنزهای بزرگ تناسب بهتری دارد.
لنز در دوربین های DSLR و بدون آینه
هر کسی که دوربین های DSLR را انتخاب کند به انبوهی از لنزها دسترسی پیدا می کند چرا که این نوع دوربین ها سابقه بسیار طولانی داشته اند و در نتیجه لنز های زیادی وجود دارند که می توانید از آن ها استفاده کنید. البته امروزه توسعه لنزهای DSLR با سرعت کندتری به نسبت گذشته پیش می رود.
در مقابل سازندگان دوربین های بدون آینه این سابقه طولانی را نداشته اند، اگرچه طولی نکشید که سونی طیف گسترده ای از لنزها را برای دوربین های بدون آینه فول فریم مانت FE خود تولید کرد و پاناسونیک نیز به اندازه کافی باهوش بود و با سیگما و لایکا وارد “اتحاد ال مانت” شد تا مطمئن شود که با دامنه وسیع و در حال رشدی از لنزها پشتیبانی می شود.
همچنین دارندگان دوربین های بدون آینه می توانند با استفاده از مبدل های لنز از همان لنز های دوربین های DSLR نیز استفاده کنند.
اما آیا لنزهای بدون آینه واقعاً کوچکتر هستند؟
این مسئله دقیقا چیزی است که تولید کنندگان دوربین های بدون آینه حرفی برای گفتن ندارند.
این یک واقعیت ناراحت‌کننده است که اندازه سنسور، تا حد زیادی اندازه لنزهای همراه آن را تعیین می کند. از این رو لنزهایی که برای این دوربین ها تولید می شود در نهایت ابعادی مشابه با لنزهای DSLR دارد و این موضوع مزیت کوچکتر بودن بدون آینه ها را به خطر می اندازد. برای مثال بدنه دوربین های سری A7 سونی به طرز چشمگیری کوچک است، اما بسیاری از لنزهای آن به ویژه لنزهای حرفه ای سری G به طور غیر منتظره ای بزرگ هستند. به همین منظور ممکن است برای کنترل و هندلینگ بهتر دوربین نیاز داشته باشید تا از یک گریپ باتری استفاده کنید.
کیفیت ویدیو
این بخش جایی است که دوربین های بدون آینه از مزیت قابل توجهی برخوردار هستند و این به دو دلیل عمده است. اولاً، طراحی آنها باعث می شود که آنها کاملاً مطابق با “نمایش زنده” یا به اصطلاح لایو ویو ضبط ویدیو کنند. دوما، سازندگان این دوربین ها توجه بسیاری به فناوری های فیلم برداری داشته و به ارائه بهترین ویژگی ها و عملکرد تمرکز بسیاری کردند.
DSLR ها نیز می توانند فیلم برداری کنند
برای DSLR های امروزی، ضبط ویدئو یک ویژگی استاندارد است و می توانند به راحتی با کیفیت 4K فیلم برداری کنند.
با این وجود، مشکل طراحی DSLR این است که ضبط ویدئو کمی اقدامی غیرطبیعی است. این دوربین ها هرگز برای قفل شدن آینه به بالا و قرار گرفتن مداوم سنسور در معرض نور طراحی نشدند. درست است که در دوربین های بدون آینه نیز سنسور همیشه در معرض نور است ولی این کار برای یک DSLR غیر طبیعی است.
بدتر اینکه، سیستم های فوکوس خودکار DSLR هنگام کار با منظره یاب سیستم تشخیص فاز آنها فعال است. ولی در حین کار در حالت نمایش زنده یا به اصطلاح لایو ویو و ضبط ویدیو غیرفعال هستند و با تشخیص کنتراست کار می کنند از این رو کانن سیستم Dual Pixel CMOS AF را بر روی حسگر هر دو مدل دوربین خود بکار برده است، به غیر از دوربین جدید Nikon D780 ، DSLR های نیکون هنوز هم مشکل فوکوس خودکار با کنتراست که کندتر از تشخیص فاز است را دارند.
اما دوربین های بدون آینه بهتر هستند
با DSLR ها می توان به خوبی فیلم برداری کرد مخصوصا اگر کارفرمای شما در کنار عکاسی تعدادی کار ویدیویی هم داشته باشد می توانید انجام دهید ولی تولید کنندگان دوربین های بدون آینه سال هاست که سیستم های فوکوس خودکار را در سنسور اصلی دوربین قرار می دهند و در نتیجه بدون آینه ها ویدیوهای خیلی بهتری ضبط می کنند.
اگر فقط گاهی اوقات به ویدیو احتیاج دارید ، DSLR انتخاب بهتری است، اما اگر بخش مهمی از کار شما و یا مهم ترین کار شما ضبط ویدیو هست آنگاه بهترین انتخاب شما بدون آینه است. این برتری فقط برای دوربین ها نیست بلکه لنزهای بدون آینه نیز دارای ویژگی های زیادی هستند مثلا دارای پیشرفته‌ترین سیستم های فوکوس و همچنین موتور های فوکوس بی صدا و … هستند. در حالی که اکثر لنزهای DSLR در زمانی طراحی شده اند که حتی تصور این فناوری ها هم نمی شد.
جمع‌بندی
چه زمانی DSLR را انتخاب کنیم؟
جنگ بین طرفداران دوربین های DSLR و بدون آینه همیشه ادامه دارد. DSLR معایبی دارد اما مزایایی نیز دارد. آنها بزرگتر، حجیم تر و خوش دست تر هستند. قابلیت کنترل و هندلینگ آنها با لنزهای بزرگتر بهتر است (و لنزها سال به سال بزرگتر می شوند) و فضای بیشتری برای دکمه های خارجی دارند، بنابراین شما زمان کمتری را برای مرور رابط های کاربری و ضربه زدن به صفحه های لمسی می گذرانید (مخصوصا وقتی که در معرض آب و هوای بارانی قرار دارید و صفحه نمناک می شود یا زمانی که از دستکش استفاده می کنید) و باتری های آنها به جای فقط صبح، تمام روز را دوام می آورند.
آنها همچنین دارای منظره یاب اپتیکال هستند. کاربران بدون آینه ممکن است اهمیتی ندهند، اما طرفداران DSLR هرگز تصویر منظره یاب چشم غیر مسلح را با یک شبیه سازی دیجیتالی عوض نمی کنند، هر چقدر هم خوب باشد.
نکته دیگر این است که اگر بودجه کمی دارید و می خواهید عکاسی رو شروع کنید، با پول یک دوربین مبتدی DSLR شما به سختی می توانید یک دوربین بدون آینه در آن سطح پیدا کنید در نتیجه دوربین های DSLR بهترین گزینه برای عکاسان مبتدی است.
اگر هنوز هم دوربین های بزرگ و حجیم را دوست دارید دوربین های DSLR یک انتخاب خوب برای شما است، به همین دلیل هنوز هم تولید کنندگان DSLR بهترین دوربین ها را برای افراد حرفه ای طراحی می کنند. آنها همچنین می توانند فیلم برداری کنند، اما اگر علاقه اصلی شما فیلم برداری است آنگاه باید به فکر تهیه یک دوربین بدون آینه باشید.
چه زمانی بدون آینه را انتخاب کنیم؟
بدنه دوربین های بدون آینه کوچکتر هستند ولی لنزهای آنها هم اندازه DSLR ها هستند.
اگر یک اینستاگرامر، اینفلوئنسر و یا بلاگر هستید، یک دوربین بدون آینه مانند Olympus PEN-EPL9 یا Canon EOS M50 بسیار عالی است. آنها کوچک، سبک و سازگار هستند و دارای صفحه نمایش قابل خم شدن هستند که به شما امکان می دهد از انواع زاویه ها عکس بگیرید. آنها هم برای ضبط فیلم و هم برای عکاسی عالی هستند و به راحتی می توانند در یک کیف معمولی جای بگیرند.
اگر فیلمبردار حرفه ای یا نیمه حرفه ای هستید، دوربین بدون آینه بهترین انتخاب شما است.
اما اگر شما یک عکاسی هستید که گاهی یک ویدیو ضبط می کند، حالا انتخاب سخت‌تر است و شما باید خود تصمیم بگیرید که کدام یک را ترجیح می دهید. بازار به سمت بدون آینه در حال حرکت است، اما DSLR هنوز محبوب است و افراد زیادی هستند که دوست دارند این طراحی دوربین قدیمی مقاوم و سازگار برای همیشه ادامه داشته باشد.
کار دوربین های DSLR تمام نشده است و دوربین های بدون آینه ممکن است آینده دوربین ها را باشند، اما در حال حاضر DSLR هنوز هم در برخی از ابعاد درخشان عمل می کند، در حالی که بدون آینه در حال تلاش برای خودنمایی است.
راستی میتوانید آخرین مطالب ما را از طریق تلگرام و اینستاگرام نیز دنبال کنید. برای عضویت در کانال تلگرام و اینستاگرام بیت گرف روی دکمه زیر کلیک کنید. همچنین فیلم ها با کیفیت های مختلف در یوتیوب هم قرار دارد.
